Ontzettend verliefd zitten ze samen op de bank. Snuffelen aan elkaar, knuffelen met elkaar en kriebelen elkaar. Nee, niet de oudste dochter maar de jongste is helemaal in love. Geweldig mooi om te zien. Verliefdheid ten top. Knuffelhoogtepunten in huize Bosch. Samen doezelen ze even naar een ander level. Alsof ik niet in de kamer zit. Het wordt stiller. Zelfs de hond moppert niet dat ie er uit wil. Alsof alles zo moet zijn. Daar kan ik nu helemaal warm van worden.
Nee, dat komt niet omdat ik nu bij de houtkachel zit. Het is het sfeertje. Rust. Kaarsjes. Kacheltje. En twee verliefde mensen op de bank. Wat mooi.
En bij dat proces hoort ook het klieren. De slappe lach krijgen. Elkaar uitdagen. Daar gaan ze weer.
En of ik nou iets wel of niet goed vindt, het maakt niet uit. Ze doen soms net alsof ik er niet ben.
Ze kiezen nu voor elkaar. Zichtbaar. Zo leuk. Zo ontspannen.
Dus ik hou me stil. En zonder dat ze ’t in de gaten hebben geniet ik even lekker mee.
Dank jullie wel… Heeeeerlijk dat jeugdsentiment!
En nu gaan ze even ruzie maken dus ik hou maar gauw op. Ja, dat hoort er ook bij he?
Stomme telefoons ook.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten