vrijdag 25 juli 2014

mag ik...

mag ik je schouder even lenen
mag ik daarbij ook je oor
mag ik soms verdrietig zijn
want het leven raast maar door

mag ik even rustig poepen
mag ik suiker in m’n thee
mag ik schelden, vloeken, tieren
niemand zit daar ken’lijk mee

mag ik nog heel even spelen
mag ik zeggen da’k je mis
mag ik nog wat nicotine
en boos zijn dat er kanker is

mag ik munitie voor kanonnen
mag ik zaden voor de haat
mag ik onschuldigen vermoorden
vertel me waar dat over gaat

mag ik mayo bij de frietjes
mag ik bedelen uit nood
mag ik ergens veilig wonen
want ik wil nog lang niet dood

mag ik je schouder even lenen
mag ik huilen van verdriet
en mag ik in deez' vreemde wereld
nog tonen dat ik 
              ... soms geniet



donderdag 24 juli 2014

nationale rouw 23 juli 2014

twee vluchten brachten gisteren
de eerste mensen 
naar 'huis’
velen leefden mee
in winkels, op straat 
of thuis

het trompetgeschal verstomde
oorverdovende stilte
even geen woorden
slechts
gedreven door de wind
de klapperende vlaggenkoorden

een zomers blauwe lucht
waaronder we
die immense stilte deelden
bracht een rilling
bij het zien 
van de niet te bevatten beelden

we gaven die dag samen
als één volk
een allerlaatste groet
respect
nationale rouw
en zo was het goed




dinsdag 22 juli 2014

namen

door het beeld 
wit op zwart 
rollen alle namen
in stilte 
van zij 
die niet meer zijn

knetter...
nee, keihard
het is echt
de waarheid
het zal je dierbare
maar zijn

rillingen
ijskoud
wat een 
onbeschrijfelijk
onmogelijk
te beseffen
verdriet

die namen
wit op zwart
ze komen binnen
en ik huil
al kende 
ik ze niet


17-07-2014


maandag 21 juli 2014

Stilte

de radio staat uit
even duld ik geen geluid

geen melding van 'n bombardement
geen gedraai in 't parlement
geen blinde haat of pure nijd
geen speculaties over oorlogsstrijd

geen Gazastrook, geen vliegtuigramp
geen armetierig vluchtelingenkamp
geen dood en ook geen enge kwaal
geen muziek en geen journaal

als stilte de oplossing van alles zou zijn
dan zong ik nóóit meer een refrein

de radio staat uit...



donderdag 3 juli 2014

zo is dat

soms is het schoon en effen
onschuldig als een kind
geweldig en fantastisch
als bij een zwoele wind

maar soms heeft het ook kronkels
is het eerder steil dan glad
hobbelig en vooral moeilijk
dat is 
             ...het levenspad…




woensdag 2 juli 2014

Uiterlijk

bij een (echt geweldig!) huis
blijf ik heel even staan
dure auto’s sieren er
een mega oprijlaan

de pas geknipte struiken
het mooie rieten dak
keurig gemaaide sprieten
deuren in hoogglanslak…

maar, ondanks al die weelde
dat huis, die oprijlaan
zie ik alleen het uiterlijk
kijk ik er tegenaan

en ik prijs mezelf gelukkig
ik geniet en heb lief
en bedenk, zelfs in ’t mooiste huis
is wel enig ongerief



LB 2/7/2014