Yep, ik ben ouderwets. Vast wel! En aan sommige dingen van het heden en de toekomst kan ik niet wennen. Neem nou de petjes. De mutsjes. De capuchonnetjes. Zo’n overdekt gezicht. Zo’n verstopte persoonlijkheid. Ik vind ’t maar nix.
Soms staat er bij ons eentje bij het station of bij de wietshop. Je weet wel, zo’n muts. Soms zijn 't van die gebreide douchemutsje. Nee, niet omdat het koud is, maar omdat het kán… Hallo, bent u daar nog?
Deksels, wat ’n figuurloze personen zijn het soms. Met de boxershort net niet zichtbaar en het kruis ter hoogte van de knieën bewegen zij zich tergend langzaam voort op hun afgesleten gympen. Man hou toch op, dat is toch zooo tweeduizendvijf… Het zijn net Duitsers die ergens in modejaar "X" zijn blijven steken.
En alhoewel wij vrouwen van nature nieuwsgierig zijn, bij deze gevallen vervalt bij mij iedere vorm van nieuwsgierigheid. Daar vind ik niets spannends aan. Zero opwinding.
Er was volgens mij ooit maar één leuke vent met ’n petje. En dat petje kan nog steeds. Dat was van Robin Hood! Ach, wat een goedzak. Altijd vrolijk. Een open blik op de wereld. Mmmmm...
Al was die belachelijke maillot van die boomtijger dan weer een afknapper…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten