Het zonnetje scheen zo geweldig vandaag. Onze vijver ontdooide zelfs langzaam en de vissen bewogen! En hoewel het kwik nu alweer gezakt is naar een graadje of 5 was het vanmiddag in het zonnetje echt heerlijk.
En met verbazing heb ik gezien hoe de mensen uit hun centrale-verwarming-huisjes kwamen. Hoe ze schuifelden door de bossen en langs de straten. Oogjes samengeknepen door het felle zonlicht. Sommige mensen liepen romantisch arm in arm. Anderen pakten de fiets. Er zaten mensen in het park op een bankje te genieten van het voorjaarszonnetje. Het leek alsof alles aan het genieten was!
Ook de hond genoot er vanmiddag van. Ze leek wel een koe die voor ´t eerst het gras rook. Helemaal lente in de honden-bol.
Afgelopen week liep ik met haar langs een weiland. Gooide vrolijk met een stok. Keer op keer. Pas veel te laat zag ik het: het weiland was net “geïnjecteerd”: de koeienstront dreef nog op het bevroren weiland…
Dus mijn 18-jarige auto meurde naar een pas bemest grasveldje. En een uurtje later rook ons hele huis naar de koeienstront. Tijdens de douchebeurt die ze daarna thuis gewillig onderging fabriceerde ze zo’n “aaaaah” blik. Ze was volgens mij net gehecht aan haar "parfum".
Dacht ik vandaag dus slim te zijn door ergens anders te gaan wandelen. Gelukkig, geen bemest weiland! Maar er waren wel mooie lange diepe sloten en veel molshopen. Zwarte molshopen! Het geurend resultaat van een zand/sloot-hond zat een uur later op mijn achterbank: what a dirty stinky animal! Echt zo'n super gewelddadige geur!
Toch, afgezien van de geur; wat hebben we genoten! En de hele wereld leek vanmiddag te genieten!
Sja, zelfs van een stinkende hond kun je dan even genieten. Even dan hè?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten