Nee, niet "...en zapt"! Al is dat wel zo'n gebruikelijke uitspraak. Maar het is wat anders...
Nou weet ik dat Twitter, Facebook en WhatsApp niet meer weg te denken zijn. Online vrienden en internet horen bij ons leven. En ja, ik ga er zelf af en toe ook helemaal in op. Maar soms... Soms is het 'Too much'!
Met al het cybergeweld wordt vaak iets heel essentieels vergeten. Het gaat om één woord met ongelofelijk veel inhoud. Vijf lettergrepen. Niet te leggen met Wordfeud want zoveel letters staan er niet op je digitale scrabblebordje. Het is de doodnormale face-to-face: com-mu-ni-ca-tie!
Situatieschets: 'Ze' zitten samen op de bank. De telefoon in de hand, spelletjes aan het spelen of met anderen aan het chatten. Maar er wordt weinig tot niets gezegd, laat staan uitgesproken. Geen "hoe was jouw dag?" of "wat vind jij van...?" Geen gepor of gegiechel. Geen fluisterend "ik hou van jou". Geen schaterlachen. Eigenlijk is de hoorbare communicatie nul komma nul. Het lijkt alsof ze elkaar gewoon niets meer te zeggen hebben. Nú al niet meer...
Totdat er één naar huis gaat. Want de achterdeur is nog niet dicht of ze appen met elkaar. Sturen selfies en hartjes. Vette 'lol' met veel 'hahaha' en 'hihihi'. Er worden hartjes en smileys gestuurd. Er wordt even gepord. Klikken op "Vind ik Leuk". Het klinkt misschien onwaarschijnlijk maar ze hebben elkaar online veel meer te vertellen! Maar... tegen de tijd dat ze elkaar weer een keertje zien, zwijgen ze opnieuw als het graf! En dat snap ik toch niet helemaal.
Ik hoop dat ze ooit zullen begrijpen dat real life bijpraten ontzettend leuk kan zijn! Dat je met je mond gewoon geluid kunt voortbrengen. Emoties kunt doorgeven. Dat je kunt kietelen, porren en lachen tegelijk. Dat er meer is dan spelletjes spelen en groeps-appen. En vooral: dat niet alles via een schermpje hoeft te gaan...
En hoe mooi zou het zijn als je uiteindelijk kunt zeggen:
"Het zit op de bank... en praat!"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten