Bij(s)telling

Hij had al een hele tijd een leesbrilletje. Sterkte: +1. Een goedkoop brilletje van de dorps-drogist. Recht-toe-recht-aan en vooral zonder poespas. Ook niet in een hip kleurtje. Een "doe-maar-gewoon-zwart" leesbrilletje. En hij kocht er toen gelijk twee. Eén voor onderweg en één voor thuis. De totale schade bleef beperkt tot zo'n vijftien euro en hij kon er geweldig scherp mee zien.

Gaandeweg zijn tijdlijn werden zijn armen opnieuw te kort. Het brilletje moest worden bijgesteld en hij wou eigenlijk wel eens weten hoeveel bij(s)telling hij nodig had. Na lang aandringen van zijn geliefde achterban en de nodige informatie te hebben vergaard via Google vertrok hij in zijn eentje naar de stad. Hij wou geen pottenkijkers bij het herwinnen van zijn heldere kijk. Hij wou duidelijke informatie en zou zich bij diverse zaken laten bekijken en informeren.

Bij de eerste opticien werd meteen een oogmeting gedaan. Glazen van +2, aldus de kwijlende verkoper en deze liep linea recta naar de monturen. Wég was de zin in het kopen van een leesbrilletje bij het zien van de prijzen. Hij wou geen merkmontuur maar een eenvoudig brilletje. En vooral: voor weinig. De verkoper kon echter niets beneden de honderdvijftig euro aanbieden. Dus: no deal.

Bij de tweede brillenwinkel werd opnieuw een oogmeting gedaan. De meetdeskundige kwam dit keer uit op +2 en +2.25. Even duizelde het hem. Zo snel kan het gaan: de aftakeling was per uur meetbaar! Maar ook bij deze koekeloer-winkel waren de glazen en het montuur volledig afgestemd op de vergoedingen van de ziektekostenverzekering en niet op de wensen van hem. Hij knipperde nog even vriendelijk naar de verkoper en liet daarna zonder blikken of blozen weten dat hij de prijzen buitensporig vond. Dat ging hij niet betalen voor een leesbrilletje. No way.

Bij de derde glazenverkoper werd het hem helemáál onduidelijk. Die meting kwam namelijk uit op +1.5! Hee, dat getal had hij nog niet gehoord vandaag! Hij was wel blij dat zijn ogen het afgelopen uur weer enigszins verbeterd waren. Maar toen hij de oog-expert moest volgen naar de wand met de monturen ging hij opnieuw acuut scheelzien van de prijzen van die vergrootglazenhouders... 

Hij was er helemaal klaar mee.

En wat was het nou? +2, +2.25 of +1.5?

Totaal verward doolde hij daarna door de stad. Zijn heldere kijk op de wereld was even volledig vertroebeld en hij had geen zin in nóg een meting. Na een kleine omzwerving stapte hij bij een groot warenhuis naar binnen en liep naar de leesbrilletjesafdeling. Vervolgens nam hij zijn mobiel en zette een tekst met kleine lettertjes in beeld. Met de voorradige brillensterkte concentreerde hij zich op de tekst. 

Hij vond zelf dat zowel +1.5 als +2 een mooie sterkte was.

Aan de kassa rekende hij de twee merkloze brilletjes voor weinig af.

Had hij er eentje voor nu en eentje voor 'straks'.

Bij thuiskomst vertelde hij over zijn strooptocht.

Hij was verontwaardigd. 

En toch ook trots.

Hij snap nog niet hoe het mogelijk was dat er zoveel verschillende sterktes werden gemeten...

Onze doe-het-zelf-opticien!