Rouw

Alle verdriet van de afgelopen maanden slikt ze weg. Alsof ze in een keurslijf is gedrukt van eeuwig grijs: andere tinten lijken onmogelijk. Haar knokkels kleuren wit van het knijpen in het boekje dat ze als steun en toeverlaat vasthoudt.
Als het orgel begint te spelen krimpt ze ineen. De muziek klinkt droevig en versterkt haar rouwstemming.
Wanneer ze zich omdraait naar de ingang van de kerk, draait haar maag zich om. Daar komt hij. Gevolgd door andere gasten.
Ze voelt ogen priemen maar recht haar rug.
Al beminde ze ooit elk deel van hem, na vandaag zal ze geen traan meer om hem laten.
Ze ziet haar beste vriendin ineens stralen naast hem.
Geweldig… zo’n trouwerij in de lente.

Geschreven bij het thema 'lente' op www.120w.nl