maandag 10 december 2012

r e s p e c t . . .


Je kind ligt in het ziekenhuis…  
Als ouder ben je dan erg bezorgd. Maar vader heeft een drukke baan. Hij heeft onregelmatige werktijden en kan niet op het spreekuur komen. Toch wil hij wel heel graag horen hoe het nu met de kleine gaat.

Dus belt hij met het ziekenhuis. Gelukkig, de verpleegkundige is uiterst meelevend. Dat zijn de meesten overigens. Een goede warme eigenschap.  

De verpleegster pakt de status van je kind erbij. Ze legt de gezondheidssituatie van je kind uit. De vader vraagt of zijn kind nog veel moet spugen en of het wel goed eet. En wat de verwachting is voor de komende dagen. Uiterst correct wordt hij te woord gestaan. Fijn dat hij als bezorgde vader dat nu toch maar even weet. Kan hij met een gerust hart verder werken. Hij was zó vreselijk ongerust...

Maar dan. Een paar uur later. Het gesprek tussen de vader en de verpleegkundige is via een willekeurige radiozender te horen. Het hele gekrakeel wordt uitgezonden. En het staat ook al op het internet. Iedereen weet ineens wat jouw kind mankeert. Want de man die gebeld had was de vader niet maar een reporter… 

Barst!

Als je het zo leest en daarbij aan je eigen kind denkt lijkt het misschien anders dan wanneer je leest dat het om ene Kate en William gaat. Trouwens, het zou ook zo om prins Friso kunnen gaan. Deze hoogheden worden op allerlei manieren beschermd en uit de publiciteit gehouden. Zij hebben geen openbaar Facebook-account of Twitter. Deze ‘celebs’ zijn geïsoleerd en leven een voor ons ongekend vreemd bestaan.

Maar of het nu om ons kind gaat of om beroemdheden… het verhaal is hetzelfde. 
Want wat geeft iemand anders het recht om jouw privacy te schenden?! 
Waar ligt de grens?

Er zijn mensen die onnadenkend handelen. Mensen die zonder schroom iets verschrikkelijks roepen. Of ineens gaan meppen.
We hebben het vorige week verafschuwd toen een grensrechter werd vermoord. Normen en waarden zijn ver te zoeken. 
We zien dat anderen gepest worden. Getreiterd tot de dood. Maar we durven niets te zeggen uit angst voor represailles. 
We draaien er om heen. 
We zwijgen en buigen ons hoofd.  
Toe maar... 
Hakken maar…

Van onze gemaakte fouten kunnen en moeten we wat leren. 
Daar zijn we nooit te jong of te oud voor. 
Dus: draai je hoofd niet weg.
Want alles staat óf valt met normen en waarden.
Alles!

X



respect... 
soms grenzeloos ver te zoeken.
maar respect
hoort dichtbij jou en mij.

heb respect
voor normen en waarden.
toon respect!
en leef. zij aan zij



Geen opmerkingen:

Een reactie posten