Bij mijn wandeling in het parkje, vlak bij ons huis, zie ik altijd een mega-grote boom met ingegraveerde initialen. Ergens in een verliefde bui heeft hier de huidige bejaarde generatie staan te jongleren met een zakmes. Jaartallen kan ik niet ontdekken maar de boom heeft een omtrek van meer dan een anderhalve meter. Dus die ouwe kwajongens gingen vroeger met het meisje naar een parkje om daar te vrijen, te friemelen en weet ik wat nog meer… en dan namen ze een zakmes mee! Griezelige gedachte…
In het verkeer zie je ook wel eens een auto of vrachtwagen waar iemand ‘V I E S’ of ‘ik wil gewassen worden’ heeft opgeschreven. De vinger waarmee dat geschreven was heeft dat vast ook geroepen toen het eenmaal op de auto stond. Nog leuker is het als er allemaal boodschappen, kreten en namen op de auto staan geschreven. Ik lees het meestal lachend. 
Een tijdje geleden ging ik op een avond naar het kroegencentrum van Enschede. En waar wat drank in gaat, moet ook wel eens wat uit. Dus moest ik met frisse tegenzien het toilet bezoeken. Ondanks dat het volgens het onderhoudsschema aan de muur ‘regelmatig’ schoongemaakt werd kon ik de spetters op de bril en het geurtje van mijn voorgangsters niet echt waarderen. Maar er hing toiletpapier dus toen ik een en ander gereinigd had kon ik lozen.
Eenmaal met mijn gezicht naar de deur viel ik bijna van de bril van verbazing. Want op de deur stonden behalve de namen van de dames die er ooit geweest waren ook de namen van de mannen op wie ze ooit verliefd waren. Wie ze misten. Of aan wie ze een bloedhekel hadden. Met wie ze het gedaan hadden en wie goed was in bed en wie niet! Namen met centimeters… Ik vergat van verbazing bijna door te plassen… Jaartallen, hartjes, welk drankje lekker was, ga maar door! En dat was niet alleen met een scherp voorwerp in de deur gegraveerd, maar er ook met viltstiften opgekalkt. Ik heb er even heerlijk zitten gniffelen.
Mijn moeder zei het altijd al: ‘gekken en dwazen schrijven hun namen op deuren en glazen’.
Bij mij komt alweer de vraag bovendrijven hoe iemand er op komt om een viltstift mee te nemen naar de stad. En naar het toilet! Want als ik mijn tasje van die avond op de kop zet komt er weinig uit waarmee ik een deur te lijf kan gaan. Ja, mijn sleutels om ín het slot te steken. Verder dan mijn telefoon en wat tut-prullaria kom ik niet. Waardeloos.
Met mijn zooi krijg ik geen kreet in een boom of deur gegraveerd! En daarbij, het ontbreekt me ook duidelijk aan creativiteit. Want ik zou niet wéten wat ik zou moeten schrijven! Maarja… nieuwsgierig ben ik wel.
Bij een volgend bezoek aan de plaatselijke horeca ga ik naar het herentoilet…
