dinsdag 1 mei 2012

Crimineel

We moeten ons allemaal aan regels houden. Dat begrijp ik. Want anders wordt de wereld één grote ongeorganiseerde bende. Dan doet iedereen maar wat ‘m uitkomt en goed dunkt. Ik moet me dus ook aan de regels houden. Dus omdat ik vijfendertig heb gereden waar ik maar dertig mocht, kreeg ik een boete. Te hard is te hard. Ik kan wel lopen mopperen dat ik het een belachelijke bekeuring vind… en dat heb ik natuurlijk ook gedaan… maar ‘ergens’ is het terecht. Want ik lette even niet op mijn teller maar op de overige weggebruikers en hoppa, ik heb een prent. Eigen schuld!

Een aantal jaren geleden hebben we de allerliefste hond uitgekozen. Ze was anderhalf jaar oud en op zoek naar een nieuw thuis. Dat vond ze bij ons. Het beest is echt een schat. Al is ze steeds te dik, is het een grote verschrikkelijke haarbal en is ze afschuwelijk verwend. Maar: wij houden van haar, dat volstaat!
Ze is één van de weinige honden in de buurt die los kán lopen. Ze gaat nooit verder dan 50 meter bij ons vandaan. Houdt oogcontact en luistert geweldig. Echt een toppertje! En als ik ‘vrij’ zeg dan rent ze voor me uit en begint ze te lachen. Ja, echt! Ze kan lachen! Dat hebben we haar niet geleerd, ze is een natuurtalent. En ze kan ook heel zielig kijken. Vreselijk zielig. Vooral als ik de deur uit moet zonder haar…

Tijdens één van onze wandelingen kwam er een auto aanrijden. Een man in jagerskostuum opende het raampje. “Mevrouw, mag ik u iets vragen?” Natuurlijk, dat mocht hij. Hij kon vast de weg niet vinden. Arme man. Dus riep ik ons dikke mormel en die kwam trouw naast mij zitten. En toen kwam de aap uit de mouw. Oftewel, de man uit de auto. Hij bleek een boa te zijn. Ik had in die tijd alleen nog maar van een boa constrictor gehoord en daar leek hij niet op. Hij bleek een Buitengewoon Opsporings Ambtenaar te zijn. En hij had mijn loslopende hond 10 meter verderop opgespoord. Knap staaltje werk… Foei! Die hond mocht niet los! Regels zijn regels. Daarvoor kregen we een boete. 
Onze haarbal probeerde de zieligste smoel die ze had.
Ik ook.
Maar de constrictor was onvermurwbaar. We kregen een bon.
Met de grote boodschap of we dit verder wilden vertellen aan andere hondenbezitters.
Ik heb die boa daarna niet meer gezien.  
En ondertussen zitten wij met een crimineel in huis.
Een hond met een strafblad!

Gepubliceerd op http://www.absolutelyenschede.nl/