Tuinieren

Ik kom er maar eerlijk voor uit: ik heb geen groene vingers. Bloemen en planten hebben bij mij thuis geen lang leven. Zowel binnen als buiten. Ik vergeet ze namelijk altijd water te geven…

Mijn schoonmoeder heeft een weelderige tuin. In het voorjaar komen er tulpen, hyacinten en narcissen naar boven. En van die blauwe dingen. Druifjes! Juist, die ja! De oudere mensen, of zij die overdag veel tijd hebben, blijven bij haar tuintje altijd even stilstaan. Mijn schoonmoeder heeft allerlei kleuren gepoot en het ligt er altijd schitterend bij. Ze heeft namelijk een hekel aan ‘kale plekken’. Daardoor is haar hele tuin één bloemenpracht. En het is echt geen klein tuintje! Ga me niet vragen hoeveel tijd ze op haar knietjes in het zand doorbrengt om het onkruid te wieden… Respect!

Persoonlijk kan ik nog net een cactus en een vetplant uit elkaar houden maar veel verstand van de plantenwereld heb ik dus niet. Dan zie ik weer iets geels in het voorjaar naar boven komen en dan zeg ik vrolijk “O, kijk, een eh … hoe heet die ook al weer?” Soms zoek ik het thuis op want ik ben wel nieuwsgierig. Maar dat ben ik de volgende wandeling alweer vergeten…
Dit jaar kreeg ik met mijn verjaardag bloemen. Van die schitterende bossen. En daar geniet ik met volle teugen van. Wel jammer dat ik ze allemaal tegelijk krijg. Het hele jaar door is het armoe troef en op die ene dag in het jaar sleep ik me het apezuur met de vazen…

En tja, bloemen moet je water geven hè? Bij mij is zo’n bos na een paar dagen helaas aan het transformeren tot een droogboeket. Tulpen zijn vergevingsgezind: die waarschuwen je nog even. Zo van “hallo, zie ons eens zielig staan!”. Die laten die het kopje hangen en dan kun je ze bij-wateren. Maar als je een roos vergeet is ie onvergeeflijk: hij komt niet terug. En zo zijn er nog wel een paar.

Nou is onze tuin geen plantentuin. Het is een vijver. Manlief heeft namelijk ook geen groene vingers. Die is al lang blij dat hij in het voorjaar de drie boompjes aan de straatkant heeft gesnoeid. Hij kijkt, gelukkig net als ik, liever naar die grote waterbak dan naar bosjes en struikjes.  Er zitten overigens wel heel veel plantjes ín onze vijver. Vraag maar niet hoe ze heten… Echt, geen flauw idee.
Maar onze vissen mag ik rustig vergeten bij het water geven!