donderdag 12 december 2013

Vasthouden. Loslaten.

Toen je geboren werd hield je moeder je vast
En toch liet ze je los...

       Ze gaf je haar liefde
       hielp je met eten, kwam je verschonen
       Ze wiegde je zingend in slaap
       droogde je tranen
       en gaf je een veilig thuis om in te wonen

Toen je peuter werd hield je moeder je stevig vast
En toch liet ze je los...

       Zij gaf je dat duwtje in de rug
       zodat je je eigen weg kon gaan
       Zo heb je geleerd
       dat je sterker wordt
       van vallen en van opstaan

Toen je het huis verliet hield je moeder haar hart vast
Maar toch liet ze je los...

       Om te worden wat je moest worden
       Om te zijn wat je moest zijn
       Al huilde toen wellicht haar hart 
       haar mond zou het ontkennen
       ze verdringt haar eigen pijn

En alle daarop volgende keren dat je moeder je los zal laten...

       Zal ze dat doen om je ruimte te geven
       zodat je nieuwe wegen inslaat
       om gaandeweg te ontdekken
       wie je bent en wát je bent
       en waar je in dit leven staat

...

Mijn moeder, zeg ik vol met trots, heeft me vastgehouden 
en op het juiste moment ook weer losgelaten

       Ze heeft me zoveel geleerd
       zoveel meegegeven
       In mijn hart draag ik die warmte
       koester de onvoorwaardelijke liefde
       voor de rest van mijn verdere leven!


                ...en ik hoop dat ik dit ook
                aan mijn kinderen mee mag geven
Dankjewel mam!
XXX



Geen opmerkingen:

Een reactie posten