Mijn man heeft een prachtige uitspraak “haast je als je tijd hebt, dan heb je tijd als je haast hebt”. En de organisator van onze website, Olga Heinen weet dat je altijd moet organiseren. En dat je dan nooit haast hoeft te hebben…
Echt Olga, ik probeer meestal op tijd te vertrekken maar het lukt me soms gewoon niet! Conclusie: soms heb ik haast… Bij mijn haast komt vaak een irritatiefactor om de hoek. Ik zie alleen maar mensen die autorijden alsof ze álle tijd hebben. En dat hebben ze vermoedelijk ook…
Deze nog steeds niet uitgestorven mensensoort rijdt 41 waar je 50 mag. Of ze rijden 90 waar echt een 100 km-bord van ruim één meter doorsnee langs de weg staat. En ondertussen links naar de koetjes kijken, rechts naar een huisje kijken. Soms moeten ze ineens bellen in de auto. Of gaan ze helemaal op in het gesprek met de bijrijder. Of de navigatie moet nog worden ingesteld…
Eén blik in de achteruitkijkspiegel en ik zie een lange rij achter mij. En dat alleen omdat zo’n treuzel vóór me z’n gaspedaal is kwijtgeraakt. Of de derde versnelling niet kan vinden. Of… milieubewust rijdt… Oei... mijn lief kijkt elke vrijdag naar Top Gear. Daar gaat het om het aantal pk’s. En hoe snel kan die bak van 0 naar 100. En “wat een geluid heeft die motor!” Ze scheuren en jakkeren er op los. Hoezo zuinig rijden? Gasje bij zul je bedoelen! Ik moet maar niet meer naar dat programma kijken…
Wat me wel opvalt is dat veel van die mede-mobilisten iets aan de spiegel hebben hangen. Een geurboompje. Een dobbelsteen. Soms een kralenketting van de V&D. Met al die blingbling voor je neus kan ik me voorstellen dat het soms moeilijk concentreren is. Er zijn ook mensen die trager rijden omdat ze een hoed of pet op de hoedenplank hebben liggen. Of een gehaakt toiletrolhoudertje. Soms zit er een sticker van een visje op de kofferbak. Of mensen dragen een bril. Hondjes die ‘ja’ knikken door de achterruit! Smurfen, beren… Ik zie ze allemaal op de weg. Oké, nu ik draaf door…
Mijn opa had ook een hele wijze uitspraak. “Ze dronken een glas, ze deden een plas, en ’t bleef zoals het was.” Weet je? Die beste man had gelijk.
Ik kan me overal nog zo druk om maken, alle mensen rijden naar eigen inzicht perfect...
Ik laat mijn bril dus thuis.
Heb alle stickers van mijn auto verwijderd.
De hoedenplank is leeg en mijn achteruitkijkspiegel is schoon.
Er mag niemand meer naast me zitten en ik let alleen nog maar op de weg.
Echt…
Geloof je ’t zelf?
Nou vooruit, ik ga in het vervolg wel wat eerder van huis…
gepubliceerd op http://www.absolutelyenschede.nl/
