De Put...

De put waarin jij zit is vreselijk steil
En jij bent daar ergens, diep onderin
Het klimmen kost je teveel kracht
En wat heeft het klimmen nog voor zin?

Toch, boven je zie je die stralende lucht
Zo blauw dat het je steeds verwonderd
Maar denk je eindelijk licht te voelen
Dan wordt je gelijk weer terug gedonderd

Toch put je kracht, zelfs uit die put
Al is het de nachtmerrie onder de dromen
En lijkt bevrijding nog zo ver weg
De wil is er, om weer boven komen

De rand is in zicht, bestaat het dan toch
Had dat geklim dan toch enig nut?
Het glibbert nog wat, kijk niet meer om
Want wie weet val je opnieuw in de put

Boven gekomen voelt het vreemd
De kracht uit de put draag jij met je mee
Ik fluister en smeek, blijf weg van de rand
Maar of het me echt lukt? Ik heb geen idee...


geschreven voor mijn liefste
n.a.v. de vuurwerkramp
13-05-2000