30 seconden

Onlangs mocht ik overnachten in het duurste hotel van onze stad; het ziekenhuis. Mooie kamers en prima eten, alleen het koelkastje ontbreekt zodat je het vakantiegevoel al gauw loslaat. En natuurlijk het feit dat je niet mobiel bent speelt een nog grotere rol bij het loslaten van dit vakantiegevoel.
Hier een verslag van watskebeurt...

Na wat glazen water en een paar uurtjes aan het infuus vindt mijn blaas dat het tijd is om geledigd te worden. Onwennig druk ik op het rode knopje en jawel, binnen luttele seconden staat de engel van de verpleging aan mijn bed. "Plassen? Dat kan. Ik haal een po voor je op." Wel zo prettig aangezien ik nogal duizelig ben en de wandelgang naar het toilet nog niet zie zitten. De verpleegster ook niet. Ze is 'floep' weg, om ook 'floep' weer als toverslag bij heldere hemel aan mijn bed te staan. Óf ik ben nog aan het hallucineren van de narcose óf zij heeft stiekem toch vleugels. Je moet naar mijn mening wel iets van een engel zijn om dit soort werk te doen. Ze schuift de verrijdbare tafel aan de kant, helpt me met het rechtop zitten en plaatst de metalen po behendig tussen billen en matras.
"Druk maar op het knopje als je klaar bent."
En even snel als ze is gekomen is de engel ook weer verdwenen...

Ik weet niet hoe lang een gemiddelde plas bij andere vrouwen duurt, maar normaliter ben ik daar toch wel binnen 30 seconden mee klaar. Daar heb ik geen waterval-geluiden voor nodig. Zo ook dit keer. De deur valt net achter haar dicht en hoppa, klaarrrr! Op zo'n po lijkt het alsof alles er naast gaat - wat niet zo is - dus ik wil het dan ook snel afronden. Ik zoek dan al wiebelend het rode knopje aan het hoofdeind van mijn bed en na even voelen heb ik het bewuste kastje te pakken. Ik druk op de knop, maar er gaat letterlijk geen lampje branden. Nog maar eens drukken. Niets. Harder drukken. Schudden aan het kastje. Drukken. En nog eens. Niets. Wiebel wiebel. Snel een greep naar de papegaai boven m'n bed omdat ik bijna uit bed val. Help! Iemand?! Kan misschien íemand me helpen? Ik sla met het knopje tegen de bedrand om nog meer lawaai te produceren maar de deur is en blijft dicht. Er zit niets anders op dan te wachten...

Ineens krijg ik een bijzondere geniale ingeving! Soms heb ik dat. Het ziekenhuis geeft namelijk iPads zodat patiënten zelf 'roomservice' kunnen regelen. Kopje thee of vragen over het eten. En die roomservice is akelig snel, dat heb ik al gemerkt. Maar laat die iPad nou op die verrijdbare tafel staan... Ik doe toch een poging en reik voorzichtig naar de tafel. Hebbes! Alsof ik op een koord sta te dansen trek ik zittend op de po al wiebelend het tafeltje naar me toe. Onder me klotst het en ik voel nattigheid... Maar het lukt me! Vervolgens lees ik op het scherm van de iPad een tiental vragen. "Wilt u een extra kussen?" Nee! "Wilt u oordoppen voor uw iPad?" Nee! Ik gok snel op de laatste vraag en ik lees "Mijn vraag staat er niet bij, kan er iemand langskomen?" Ja! Ik klik. "Aanvraag verzenden". Nog één klik...

Ja, wachten duurt lang en nee, ik hou dit niet veel langer vol. Dus nóg een keer tikken op de iPad: "Mijn vraag staat er niet bij, kan er iemand langskomen?" Klik. Klik. Toe dan! Kom dan!
En dan ... Eindelijk. Daar gaat de deur voorzichtig open. Het gordijn wordt opzij geschoven... Yes! Saved by Roomservice! :))

Ik zeg in razend tempo dat ik geen roomservice hoef maar dat mijn 'ik-wil-een-verpleegster-knop' niet werkt. Roomservice knikt verward en dan komt daar ook ineens de snelle engel binnenvliegen. Ik stamel "knopje kapot" en zij zegt geruststellend "ik vond het ook al zo lang duren..." Behendig trekt de engel de po onder me vandaan en dizzy val ik achterover op m'n kussen. Er wordt daar beneden nog iets geveegd en om me heen lopen engelen én Roomservice. Het zal wel. Jullie doen maar. Het is dat ik het niet kan zien, maar volgens mij staat die rand van de po flink in mijn derrière.

Ik krijg een nieuwe infuuszak en ze melden me de oorzaak van het niet-werkende knopje: de stekker lag eruit... Ergens voel ik opnieuw nattigheid en val dan weer als een blok in slaap.

Vanaf nu weet ik het wel zeker: voor mij geen po meer zonder 30-secondenregeling! 

😘