dinsdag 22 maart 2016

Een film...


Er zit een film in mijn hoofd. De hoofdpersonen: een hardwerkende jongeman, een jonge moeder en een oma en opa. Schrijver van deze film is ‘Liefde’. Hier een paar flitsen uit deze film:

De man kust zijn vrouw en knijpt haar nog even plagend in haar bil. Ze maakt een sprongetje en stopt lachend zijn lunch in de aktentas. Als hij de deur uitloopt zegt hij, eigenlijk zoals iedere ochtend, “tot vanavond schat!” en gaat hij op weg naar zijn werk ….

De jonge moeder zet haar zoontje af bij de oppas. Ze praat nog wat laatste dingen door en knuffelt nog even lekker met de kleine. Na de zoveelste zoen en knuffel fluistert ze “mama komt je vanmiddag weer halen hoor… dag lieverd!”. Dan draait ze zich van hem weg en wuift naar de oppas. “Tot straks!” ….

Het oudere echtpaar gaat op familiebezoek. Samen arm in arm op pad. Mooi om ze zo te zien. Wel wat wankel ter been maar samen redden ze het nog best. Zij heeft in haar handtas een flinke zak met favoriete snoepjes voor de kleinkinderen. Met een gelukkige glimlach schuifelen ze voort…


Een liefdevolle film. Maar deze film heeft helaas geen happy end. Dit omdat ‘Liefde’ niet het laatste deel van de film schreef. Dat werd geschreven door ‘Haat’. En ‘Haat’ laat alle hoofdpersonen op hetzelfde moment op de verkeerde plek samenkomen. Op een plek waar bommen ontploffen. Om zo de mensen te breken. Om angst en onenigheid te zaaien. Want ‘Haat’ kent geen naastenliefde. ‘Haat’ is niet ruimdenkend. ‘Haat’ stort zich enkel op dood en verderf. 

‘Haat’ zorgde ervoor dat de man zijn lunch nooit op kon eten en dat de jonge moeder haar kindje niet meer ophaalde. En de snoepjes van opa en oma bleven onaangeroerd. ‘Haat’ maakte het tot een slechte horrorfilm met verliezers. Het werd een film over een verscheurde wereld waarin jaloezie, angst en woede wanhopig worden meegesleurd in een meedogenloze kille wereld. 

Ik weet het zeker: ‘Liefde’ zou ervoor hebben gezorgd dat de man aan het eind van de dag gewoon een leeg broodtrommeltje op het aanrecht had gelegd en zijn vrouw weer een kus had gegeven. Dat de jonge moeder haar zoontje zelfs iets eerder dan gepland zou hebben opgehaald en met hem naar de speeltuin was gegaan. Dat het voor opa en oma de dag van hun leven zou zijn geweest en dat ze volop hadden genoten van kinderen en kleinkinderen…

Stop ‘Haat’ en maak dat ‘Liefde’ het laatste script van het leven schrijft. 
Laat ‘Haat’ geen scenario’s meer verfilmen. Zorg dat ‘Liefde’ de Oscar krijgt!

Kus. Hou elkaar vast. Koester. Knuffel. Laat elkaar niet meer los. 
En bovenal: hou hoop. Hoop op liefde. Heel veel liefde….. 



Geen opmerkingen:

Een reactie posten