Zo'n dag...

Vandaag moest ik met de trein naar Amersfoort voor een vergadering. De bus vanaf de UT kwam maar niet en ik kreeg het vermoeden dat ik de bus gemist had. Dus zes minuten na de eigenlijke vertrektijd snel terug gelopen naar het fietshok om met het stalen ros naar het station van Enschede te gaan. Ben ik net bij het fietshok... rijdt de bus achter me weg. Lekker dan!

Rap op de pedalen richting Enschede. Lang leve de E-Bike! Uiteindelijk had ik nog precies 5 minuten om van de fietsenstalling naar de trein te lopen dus het was een beetje haastwerk. Wel nog de kilometerteller van de fiets gehaald want je weet maar nooit in die onbewaakte fietsenstallingen. Snel even langs de AH voor een sapje en toen rap de trein in. Na-puffend van het gehaast plof ik voldaan in de trein en dan roept de conductrice doodleuk om dat we enige vertraging hebben. Nou, enige? Het werden uiteindelijk 15 minuten vertraging op de hele rit waardoor ik net niet op tijd bij de vergadering kwam binnenrennen. 

De vergadering liep een klein beetje uit... en ik miste daardoor de geplande trein. Die reed pal voor mijn neus weg. De trein die volgde kwam met enige vertraging aan maar reed wel zonder onderbrekingen naar Enschede. In één streep. Heerlijk was dat.

Net voorbij Hengelo maak ik me gereed voor het laatste stukje huiswaarts op de fiets. De kilometerteller is snel gevonden maar de fietssleutels ... niet! Bijna de hele tas overhoop gehaald. Alle zakken en ritsjes nagekeken... Helaas zonder resultaat. De trein stopt en vol goede moed stap ik uit. Ik zal toch wel ergens onderin de tas de sleutels vinden? In alle haast zie je nog wel eens wat over het hoofd, toch? Ik neem me voor om verder te zoeken als ik bij m'n fiets ben. Maar dan flitst het door mijn hoofd... O nee... ben ik soms vergeten mijn fiets op slot te zetten? Allerlei doemscenario's vliegen door m'n hoofd en met lood in mijn schoenen loop ik de trap van de overdekte fietsstalling op. Aah nee... het zal toch niet? 

Bovengekomen durf ik amper te kijken. Ik zie gelijk mijn fiets met opvallende fietstassen. Gelukkig! Hij staat er nog! Maar hoe krijg ik 'm mee? Want waar zijn mijn sleutels? Ik kom dichterbij en wat blijkt? Mijn sleutels zitten er nog gewoon in! Slik... Ik was in alle haast vergeten de fiets op slot te zetten! 

Zo zie je maar. Het kan je op één dag dan nóg zo tegen zitten, uiteindelijk keert het zich allemaal ten goede! En geloof mij, ik heb met een grote brede grijns op mijn smoel de tocht naar huis volbracht.
Zo'n dag dus...

:-)