onverwacht
ik zeg mezelf keer op keer
het is goed…
het is af... het is klaar...
samen is ineens alleen
verleden
is jouw leven
ik zoek naar kracht en moed
maar wat is dat zwaar
nooit meer ‘hoi pap!’
voorbij
wat doet het pijn
dit eeuwige afscheid
het maakt me onzeker en verward
want wat had ik je lief
onmetelijk
ik blijf deel van jou
en pap, voor altijd
draag ik je bij me in mijn hart
rust zacht …
Geen opmerkingen:
Een reactie posten