al fietsend kom ik bij mijn dorp
kenmerkend: de bomen, de toren
de windmolen op Duits grondgebied
lijkt bij mijn dorp te horen
groen omringd lag ooit de dorpskern
nu praktisch aan de stad geplakt
maar het dorpsgevoel dat blijft
dat kan niet worden afgepakt
al wordt 't anders: het blijft mijn dorp
van ‘ons kent ons’. Het ‘wij-gevoel’
en alleen iemand vanuit mijn dorp
weet wat ik daarmee bedoel
het is waar ik geboren ben
waar ik ben gegroeid en heb gebaard
daar waar een ander er slecht over spreekt
zet ik het lekker op de kaart
We groeten elkaar nog op 'de stroat'
en al wordt ook hier je fiets gejat
ik woon hier duizend keren liever
dan ergens in de grote stad
Mijn dorp, de naam noem ik met trots
daar keer ik telkens t'rug
en iedereen mag het dan ook horen
"ik kom uit GLANERBRUG!"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten